1 minuten leestijd
(280 woorden)
Zwoele zomeravondtocht 2014
Op 27 juni rond 20.00 uur, lieten wij twee wherry's te water voor de avondtocht naar Edam. Beter weer en betere omstandigheden hadden wij ons niet kunnen wensen!
De zwoele zomeravond atmosfeer, met nauwelijks wind en de gezellige klanken van Reuring, zorgde voor een geweldige start.
Met elke slag van de riemen werden de geluiden uit het Leeghwaterpark zachter en nam het kabbelende water voor de boeg en het ruisende riet het over.
Euforisch beschreef Pieter Schmall de lichteffecten van de zonnestralen door het zacht wuivende riet en de weerspiegeling daarvan op het water.
De smalle grachten en de lage bruggen in Edam bij het avondlicht, maakte deze tocht tot een bijzondere beleving.
Op het terras van Thomas café genoten we van een heerlijk koud biertje, of een kopje thee met wat anders (laat ik het hier houden op een mix met speciale appelsap).
Tijdens de terugtocht viel langzaam de schemering en de stilte van de avond in.
Toen het echt donker was, schenen de lichtjes op de beide boten diffuus over de ringvaart.
Marjon Staal ervoer er bijzondere beelden bij. Het leek, zoals zij mijmerde, alsof de wereld ophield voor de boeg van de boot die voor ons het water kliefde.
Toen wij de roeivereniging naderden, liet ook Reuring weer van zich horen met Zuid-Amerikaanse klanken, die goed pasten bij de avond.
De tocht sloten we af, met het grillen van onze meegenomen lekkere hapjes.
Ondanks dat we maar met z'n achten hebben deelgenomen aan deze mooie en gezellige tocht, is het voor een volgende keer beslist een aanrader voor alle thuisblijvers!
Ik denk, dat ik wel mag spreken namens Marjon en Ronald Staal, Marleen Wensveen, René Otsen, Cees de Groot, Riet Kuiper en Pieter Schmall.
Cees, bedankt voor de organisatie.
Hans Wensveen.
De zwoele zomeravond atmosfeer, met nauwelijks wind en de gezellige klanken van Reuring, zorgde voor een geweldige start.
Met elke slag van de riemen werden de geluiden uit het Leeghwaterpark zachter en nam het kabbelende water voor de boeg en het ruisende riet het over.
Euforisch beschreef Pieter Schmall de lichteffecten van de zonnestralen door het zacht wuivende riet en de weerspiegeling daarvan op het water.
De smalle grachten en de lage bruggen in Edam bij het avondlicht, maakte deze tocht tot een bijzondere beleving.
Op het terras van Thomas café genoten we van een heerlijk koud biertje, of een kopje thee met wat anders (laat ik het hier houden op een mix met speciale appelsap).
Tijdens de terugtocht viel langzaam de schemering en de stilte van de avond in.
Toen het echt donker was, schenen de lichtjes op de beide boten diffuus over de ringvaart.
Marjon Staal ervoer er bijzondere beelden bij. Het leek, zoals zij mijmerde, alsof de wereld ophield voor de boeg van de boot die voor ons het water kliefde.
Toen wij de roeivereniging naderden, liet ook Reuring weer van zich horen met Zuid-Amerikaanse klanken, die goed pasten bij de avond.
De tocht sloten we af, met het grillen van onze meegenomen lekkere hapjes.
Ondanks dat we maar met z'n achten hebben deelgenomen aan deze mooie en gezellige tocht, is het voor een volgende keer beslist een aanrader voor alle thuisblijvers!
Ik denk, dat ik wel mag spreken namens Marjon en Ronald Staal, Marleen Wensveen, René Otsen, Cees de Groot, Riet Kuiper en Pieter Schmall.
Cees, bedankt voor de organisatie.
Hans Wensveen.
Blijf op de hoogte
When you subscribe to the blog, we will send you an e-mail when there are new updates on the site so you wouldn't miss them.
Reacties