Roeitocht naar Marken (zondag 7 juli 2013)

​Ja ja, beste Purmer ringvaarders! Best wel lekker hè, zo'n bootje, op het gladde vriendelijke water van de ring, met roerdompjes en lisdodden aan beide zijden, en eenden die schichtig opzij schieten als je riem er overheen zwaait. Heerlijk toch, om zo je slag netjes te leren: rug recht, niet door je werk trappen, langzaaaaam oprijden!

Maar er zijn ook van die jonge jongens die nu al, nauwelijks van de middelbare school bekomen, dagelijks op hun krent zitten te leren en lezen. De spieren op 120% procent maar de toekomst in het verschiet dus nou niet zeuren, concentreren, morgen tentamen.

En dan ontploft het in zo'n jongen, en gaat-ie iets doen wat-ie niet had moeten doen, waarvan-ie later zegt, blij dat ik het gedaan heb. Hij gaat de veilige Purmerring af, door de Purmer Ee, door de sluis, langs Monnickendam, het Monnickendammer gat uit, de Gouwzee op. Beweging! En hij neemt een vriend mee, en een volwassen roeier om zijn hand vast te houden en hem door de moeilijke momenten heen te praten.

Want dat roeit niet makkelijk, die Gouwzee, en Marken ligt wel erg ver weg. Het drietal zit nog volop in de modus: heerlijk weer, lullige zeilbootjes op de motor die je probleemloos voorbijgaat, lachend, hangend aan de riemen, eindelijk echt wáter. Marken komt nu volop in het vizier, je ziet de haringen al boven de kelen van de Franse toeristen hangen, maar nee, we gaan naar de noordelijke strekdam, want we willen verder, we hebben een Echt Doel, en dat is het Paard van Marken, de vuurtoren aan de uiterste oostzijde. Daar is een strandje, en vrouwen, en kunnen we lunchen en zwemmen.

En ze gáán, om de noordelijke strekdam heen, naar zuidoost, 2 ½ kilometer met de wind in de rug, volop IJsselmeer, niks meer om de rust te brengen, roeien lijkt meer op roeren, maar we maken meters en het Paard komt in zicht! Wat een prachtige dag, een indrukwekkende toren, en een heerlijk strand. Ze hanger er een uurtje rond, eten wat, doen een plas, en zetten zich weer in de schuit. Er wordt nog even een poging gedaan om via de zuidkant de boot over te tillen, zodat niet hetzelfde stuk hoeft te worden gedaan. Want de noordelijke wind trek aan, naar windkracht 4, het golft steeds meer en er ontstaan kleine kopjes op de golven. Beter is dan maar overhalen.

Maar de overhaal via de verbindingsweg kan niet, we wisten het al, maar altijd goed om te proberen, en de enorme vlucht inktzwarte aalscholvers hebben we ook "in the pocket", dus is dat ook niet helemáál voor niks geweest. Dus omgekeerd, en de hele weg terug, langs de bijna incestueuze gehuchtjes aan de zuidzijde (10 huizen tegen elkaar aan, alsof ze de schaduw opzoeken), en weer langs hetzelfde strandje, en om het Paard, maar dat begint al aardig te briezen, veel zon maar nog meer tegenwind, golven... de klotsbak van het IJsselmeer, de oostzijde van Marken, extreem traag kruipen we langs de basaltblokken, we slaan de riemen op, uit en in de golven, de bakboord riem verdwijnt volledig onder water, de stuurboord riem zwaait vrij in de lucht, en dan weer andersom, en de boeg slaat tegen de riemen van de slag, en de Alk kreunt, en de stuur slikt nog maar eens een keer, want zijn maag speelt op. En we zijn er nog niet, wat zal het zijn? 2 kilometer per uur? Hoe lang zijn we al aan het roeren? Is de soep al gaar? Mogen we al van het vuur af? 

Als we de Noord weer hebben gerond komen we dan onmiddellijk in rustiger water. Het IJsselmeer is voor het Alkje even te heftig, dit is al een hele verbetering. We peddelen door naar de haven van Marken, waar we binnen worden gelachen door dronken jongeren, die ook niet weten wat je moet doen als het zondag is en de zon schijnt. Net als wij, die wel een doel dachten te hebben. Daar eten we onze laatste boterhammen en doen een laatste plas, en gaan dan met onze tere, wiebelige achtersten en open handpalmen op voor de laatste tocht: terug via de Gouwzee, het Gat, de sluis, de Ee, en de extreem kalme, onverbeterlijk heerlijke Purmer ringvaart, waar je nog echt kan roeien, zo van netjes recht, zoek het water, gelijke uitpik!

56 kilometer gedaan, in 10 uur totaal, met pauzes, een gemiddelde van 7 kilometer per uur. Allemaal verloren aan de klotsbak ten oosten van Marken. Volgend jaar weer? Die jongens, die moeten tentamen doen deze week. Dat is pas echt ploeteren....

Arjan, Salhuddin en Manuel