ROEIVERENIGING DE WHERE
een sportieve vereniging voor jong en oud

       GRATIS PROEFLESSEN!

10 minuten leestijd (1935 woorden)

Van Maastricht naar Den Helder (2016)

Maastricht-Den Helder, roei-fiets estafette, augustus 2016

Door Mariken (KGR De Hunze, Groningen)

Na maanden voorpret (roeien op allerlei plekken in Nederland om de groep te leren kennen, verkennen van een stukje van de route gezellig samen met mijn moeder, opzoeken van telefoonnummers van verschillende sluizen) is het dan zo ver: zondagochtend 28 augustus 2016. Na een heerlijk ontbijt inclusief gebakken eieren leggen we de boot in het water en niet veel later zwaai ik de roeiers uit. Om vervolgens snel zelf op de fiets te stappen, want zo'n 15 km verderop is het wisselpunt in Stein. Daar stap ik zelf in voor mijn eerste roeikilometers, elke haal verder weg van Maastricht en dichter bij Den Helder.

Dat is het doel van deze tocht, in zes dagen al roeiend en fietsend van zuid naar noord door Nederland trekken. De kernploeg bestaat uit zes deelnemers (twee roeiers, een stuur, twee fietsers en een iemand in het busje met onze bagage), op sommige dagen aangevuld met extra bemanning.

De eerste dag varen we vooral op het Julianakanaal. Dat blijkt minder saai dan gedacht, met mooie groene oevers. Bovendien treffen we direct de sluizen met het grootste verval van Nederland. Zelf zit ik als roeier in de boot als we de sluis van Born invaren. Het is rustig dus we vinden zonder problemen een plekje bij een ladder. Het zakken gaat al direct vrij snel en voor degenen met de pikhaak is het hard werken om het dalende water bij te houden. Maar na een meter op zes zijn we de drempel van de sluisdeur voorbij en dan begint het echte werk. Met een geweldige vaart verdwijnt het water uit de sluis. Wat ervoor zorgt dat we niet alleen ontzettend snel omlaag bewegen, we worden ook met een behoorlijke kracht richting de sluisdeuren gezogen! Ed (PRV de Where) hangt met twee handen aan de pikhaak, zijn riemen worden onder de boot gezogen. Ik moet alle zeilen bijzetten om mijn riemen op het water te houden. Stuur Hans (Maastrichtse Watersport Club) kan weinig anders doen dan geruststellende woorden spreken. Gelukkig gaat het allemaal goed en wordt het water weer rustiger. De deuren gaan open en we varen, 11 meter lager dan aan de andere kant, de sluis weer uit. Het blijkt een uitzondering op de regel en in de andere 16 sluizen die we deze week tegenkomen gaat het er wat rustiger aan toe.

Als ik 's middags samen met Thea (Asser Roeiclub) Roermond binnen fiets, het eindpunt van de dag, wacht ons een aangename verrassing. Dit is niet de grauwe industriestad die we verwacht hadden! In een uitgebreid watergebied wordt veel gezeild, gesurft en gezwommen en ook op de strandjes in het druk. Roermond ligt er aan de overkant van het water prachtig bij, met een paar opvallende kerktorens. We mogen net als in Maastricht op het terrein van de roeivereniging slapen. Dat geldt overigens voor alle nachten deze tocht, alle verenigingen zijn ontzettend gastvrij en geïnteresseerd in wat we doen. 

Maandag is Maasdag en de Maas blijkt een heel prettige, brede, meanderende rivier. Her en der staan koeien in het water en met de groene uiterwaarden en blauwe lucht lijken we in een schilderij te roeien. De overige scheepvaart bestaat uit wat vrachtschepen, wat pleziervaart en een enkele speedboot met waterskier, maar over het algemeen hebben we er weinig last van en kunnen we in lekker tempo de tocht vervolgen. In Venlo komt de aardige havenmeester, die ons eerder al het botenhuis van de piepkleine roeiverenging daar liet zien, vertellen dat de boot door zijn camera aan het begin van Venlo gespot is. Handig! Ronald (PRV de Where) en ik stappen in en omdat we een redelijk kort traject hebben van 10 km, besluiten we even lekker door te roeien. Ed weet precies vanaf waar het nog 1,5 km is en telt de halen vanaf daar mee, zodat we nog net wat harder gaan. En inderdaad ziet hij na zo'n 170 halen de wisselplek in Arcen. Maar waar is de wisselploeg? We leggen aan en bellen ze op, we zijn er eerder dan zij! Het busje rijdt net de parkeerplek op en met een handige app zien we dat de fietsers nog ruim een kilometer moeten. Toch geeft het vooral het gevoel dat we hard geroeid hebben. Goed bezig! Het is tekenend voor de sfeer deze week. Iedereen ziet alles vanuit een positief perspectief en eventuele problemen worden oplossingsgericht aangepakt zonder gemopper wordt. Al worden er her en der natuurlijk nog wel wat grapjes over gemaakt :)

Na een heerlijke maaltijd (waarbij Arjan (PRV De Where) zich bij ons aansluit) en goede nacht in Katwijk aan de Maas worden we wakker in een sprookjesachtig landschap. Het water is spiegelglad en het is behoorlijk mistig. Cees (PRV de Where) en ik fietsen het eerste stuk en soms hebben we het gevoel dat we de enige levende wezens in een grote witte wereld zijn. We zijn bang dat de boot er veel last van zal hebben, maar dat valt gelukkig mee. Zonder problemen volgen we dan ook de Maas en dan, na twee dagen varen, hebben Hans en ik de eer om, met Cees aan het roer, de Maas de rug toe te keren. De Afgedamde Maas is wat kleiner en rustiger vaarwater, maar met dezelfde leuke koeien. Aan het eind van de dag mogen Hans en ik opnieuw samen met Cees in de boot plaatsnemen, nu voor het laatste traject van de dag: de oversteek van Woudrichem naar Gorinchem. Alhoewel het prachtig weer is met weinig wind, en de hoeveelheid scheepvaart best meevalt, is de Merwede toch wat we ervan verwacht hadden. Lange rollende golven zorgen voor een voortdurende deining en de voorbijvarende schepen zorgen voor extra golfslag. Behendig stuurt Cees ons daar doorheen en met wat 'voor op de bank' en 'uithouden bakboord' houden we de boot droog. Sneller dan verwacht draaien we het kommetje van Gorinchem al in. Twee muzikanten zitten op de steiger te spelen, mijn vader en een goede vriend verwelkomen ons met trompet- en tubamuziek! Dat maakt het wachten op de sluis bijzonder aangenaam. Het is leuk om daarna een klein stukje door de binnenstad te roeien. Bij de roeivereniging blijken we voor de bus en fietsers gearriveerd te zijn. De fietsers waren van plan het pontje te nemen, maar na een drankje op de wisselplek blijkt die inmiddels niet meer te varen! Pech, want nu moeten ze omfietsen over de brug. Gelukkig krijgen we hulp en als ze arriveren ligt de boot al in de singels. Met het busje rijden we naar mijn ouders in Bleskensgraaf, die ons op het terras ontvangen. Het eten is de hele tocht erg goed geregeld, dank aan alle koks!

De volgende ochtend mag ik eindelijk een keer het eerste traject van de dag roeien en dus om 7.00 uur in de boot stappen. Wat is spiegelglad water toch prachtig! De kleine mistflardjes erboven maken het af en als een groep schooljongens ons toeroept dat we 'Lekker bezig" zijn, kan onze dag niet meer stuk. Later die dag zien Ed en ik vanaf het pontje bij Vianen hoe de boot de, ontzettend rustige, Lek oversteekt. De route voert nu verder het groene hart in, over de Hollandse IJssel. Het riviertje is prachtig, heel groen en rustig. Ook de kleine weggetjes er langs zijn opvallend mooi. Waarom ben ik hier nooit eerder geweest? Via de kromme Mijdrecht bereiken we aan het eind van de dag de Amstel en niet veel later de roeivereniging van Uithoorn. We verblijven zo lang op het balkon met speciaal bier en uitzicht op de kanopoloërs dat het pannenkoekenrestaurant waar we zouden gaan eten, al dicht blijkt te zijn. We wijken uit naar een Grieks restaurant waar we heerlijk eten. Annie (De Drie Provinciën, Katwijk), die eerder deze week meeroeide van Roermond naar Katwijk, sluit weer aan en drinkt gezellig nog een glaasje wijn mee voordat we weer richting onze matjes en slaapzakken vertrekken. Degene die de laatste twee dagen mee zou komen roeien blijkt helaas ziek geworden. Gelukkig blijkt André (PRV De Where) bereid en in staat om een dagje in te vallen. En omdat Annie besluit een dagje langer te blijven, kunnen we het van tevoren zorgvuldig uitgedachte wisselschema toch gewoon volgen.

Met Ronald als gids fiets ik de volgende ochtend door Amsterdam. Ik voel me wel een beetje het provinciaaltje tussen alle door rood licht rijdende fietsers, niet omkijkende voetgangers en klingelende trams. Vlak voordat we bij het wisselpunt (in de buurt van Nemo) zijn, draait iemand die voor ons op de brug staat te wachten zich om, mijn zusje! Zij komt even kijken bij de wissel en gezellig kletsen we op de steiger tot de boot arriveert. In Zaandam mag ik weer instappen, voor ik denk wel het mooiste traject deze tocht. Cees treedt op als een ware stadsgids en vertelt Hans en mij anekdotes over de sluizen, de oude en nieu

we industriële panden en de Zaanse Schans die we vanaf het water fantastisch kunnen bekijken. De wind trekt aan tot een stevige windkracht vier tegen en het is aardig trappen. Bij de volgende wissel besluiten we dan ook om het Alkmaardermeer niet over te steken en in plaats daarvan het kanaal te volgen. Bij een leuke molen in Grootschermer stap ik in als stuur. Noord-Holland blijkt vanaf hier te bestaan uit slingerende boezems met rietkragen en molens, afgewisseld met betonnen bruggen. Als we volgens mijn berekeningen vlakbij de wisselplek moeten zijn zie ik daar nog niets van. Gelukkig blijkt er toch een kleine opening in het riet te zijn met de geel-rode bus als goed herkenningspunt. Best een prestatie, tijdens de hele tocht van zes dagen vaart de boot niet een keer verkeerd! In Heerhugowaard leggen we aan voor onze laatste nacht en op het terras genieten we van uitzicht over het water terwijl het langzaam donker wordt.

De laatste ochtend begint met uitslapen, want de eerste sluis op de route wordt pas vanaf 9 uur geschut. Als we daar echter om tien voor negen op af varen staat het licht al op rood-groen en als we dichterbij komen springt het op groen. De walploeg staat gezellig met de sluiswachter te kletsen, goed geregeld! In Wieringerwaard stap ik in voor alweer mijn laatste roeitraject van de tocht. Ronald stuurt terwijl Thea en ik roeien. Na een tijdje komt het kanaal uit op het Amstelmeer. Vanuit een roeiboot is dat toch best groot, wat een mooi gezicht zo'n watervlakte! Aanvankelijk varen we onder de hogerwal. Het allerlaatste stukje is nog even lekker tegen de wind in bikkelen en dan zijn we toch echt bij het laatste wisselpunt. Samen met Annie stap ik op de fiets voor onze allerlaatste etappe. Bij de Adelborsten roei- en zeilvereniging in Den Helder wachten we de boot op.

We hebben het gehaald! En hoe! Ondanks mijn hoge verwachtingen was deze tocht nog leuker dan ik had gedacht! Wat is Nederland ontzettend mooi. Wat is roeien een fijne sport en wat is het een goed idee om het af te wisselen met fietsen, zo wordt je niet moe en kan je behoorlijke afstanden per dag afleggen. Wat is het heerlijk om een hele week buiten te zijn. En wat bestaan er veel lieve mensen en wat is het geweldig om met zo'n leuke groep deze prestatie te mogen leveren! In een cafeetje op de dijk toasten we op de tocht en ik moet zeggen dat ik nu, bijna een week later alweer, nog steeds ontzettend nageniet! 

×
Blijf op de hoogte

When you subscribe to the blog, we will send you an e-mail when there are new updates on the site so you wouldn't miss them.

 

Reacties

Er zijn nog geen reacties gegeven. Wees de eerste die een reactie geeft
Al een account? Hier aanmelden
zaterdag, 02 november 2024

Webredactie/kopij

Heb je nieuws of foto's
voor de website?

E-mail naar