Succesvolle Jeugdhead

We roeien langs de voorstart, hier is waar het allemaal begint, we bouwen op naar baantempo, de boot glijdt door het water, het zonnetje begint te schijnen, wij zijn er klaar voor.

De echte start vliegt voorbij, nu begint het echte werk. Onder het viaduct door, onze stuur Jip begint onrustig te worden en roept "We lopen in jongens". Ja hoor, nog geen kilometer geroeid en we halen onze eerste boot in. Met deze moraalboost roeien we door. Het blijft even rustig, het evenwicht in de boot is niet perfect maar we roeien door. Dat ruwe water van de Amstel zijn we niet gewend met het altijd kalme water van de ringvaart. We komen aan bij de enige bocht van de wedstrijd. De laatste kilometer is begonnen nu mogen we niet meer vertragen. Ons stuurtje wordt weer onrustig. Het zal toch niet, hij roept weer "we lopen in". We zijn bijna op, maar als de stuur zegt dat we inlopen moeten we er voorbij ook! We roeien onder de laatste brug door, dat betekent dat we nog maar vijfhonderd meter te gaan hebben.

In mijn ooghoek zie ik een puntje verschijnen en denk, ze gaan niet aan de kant dit wordt een botsing. Ons stuurtje dacht dit ook en roep met al zijn kracht "wijken!". Gelukkig gingen ze aan de kant en konden wij hen zonder problemen voorbij. De eindsprint begint. De boot die net nog naast ons lag, ligt nu al ver achter ons, we trappen onze lichamen helemaal leeg; er zat al niks eer in maar we gaan toch nog een stukje harder.

"TOET!" we zijn gefinished. We zijn vrij zeker dat we gewonnen hebben met 2 boten ingehaald, niemand die op ons uitliep en niemand die op ons inliep. Later blijkt dit ook zo te zijn.
We blijven nog even bij de finish liggen om te kijken wat de meisjes geroeid hebben. Ze komen vlak voor een andere boot de finish over en horen later dat ze 3e zijn geworden.