Rondje Groene Hart 29/30 april 2017
Toen wij uit Purmerend vertrokken, vertrokken wij uit Purmerend (naar bekend Rotterdams havenlied).
En zo voelde het ook een beetje, We gingen geen recreatieve tocht maken maar een recreatief een expeditie ondernemen naar het Groene Hart van de Randstad. Met alle gevaren en exotische hoogte punten van een "Urban jungle".
Om 7:00 uur vanaf het vlot vertrekken, want om 11:00 uur gaat de Hanenpadsluis in Zaandam dicht. Met een geheel nieuwe, nog niet eerder gevaren route, voor de boeg kun je maar beter op tijd beginnen. Oké het werd 7:15 voordat de boot van het vlot werd afgeduwd. Ronald, Ada en Andre naar Ilpendam met de boot, Rene , Riet en ik (Cees) op de fiets om daar de boot over te halen. Ronald had bij de verkenning al opgemerkt dat de sloot bij de overhaal met riet was dicht gegroeid, maar bij een sympathieke boerin had hij een andere overstap plek gevonden. Wel even 400 meter kleunen met de boot in de hand. De walploeg ging bij aankomst maar even navragen of het goed zat. De sympathieke boerin klopte alleen was dit een ander exemplaar dan die waarmee Ronald had afgesproken. De afspraak was niet doorgegeven maar ook deze boerin was van het sympathieke soort. We mochten onze gang gaan.
Met wat slepen en modderen kwamen Riet, Rene en ik op breder water. Varkensland door Ilperveld door en via de ringvaart van het Twiske naar de Luiendijksluis. De boot zou niet passen dacht Ronald, maar wij wilde hem toch proberen. Alleen jammer dat de bedieningsknoppen op kajuitjachten zijn afgesteld. (Pikhaken met een ijzeren ronde punt zijn een prima hulpmiddel, aan kunststof heb je niks.) Onder toeziend oog van de walploeg en met veel adviezen gingen we prima door de sluis. Nu werd het spannend want ik moest precies de juiste sloot vinden om door Oostzaan te komen. De meeste sloten lopen dood of hebben zo'n lage brug dat zelfs de Jan van Gent niet past. Maar het gaat goed.
Al zo vaak vanaf de snelweg bekeken maar nu is het er van gekomen. Door het Oostzanerveld. Schapen kijken ons verbaasd en blatend na. Vlakbij de benzinepomp BB uit naar de, hopelijk, goede brug onder de snelweg door. (Wel een hele lange smalle brug.) Vanaf hier is het water breder en we vinden onze weg door Zaandam naar de Hanepadsluis. Laatste 500 meter verkorte riemen en peddelen. 10:45 uur net op tijd. De opgebelde sluiswachter komt om met nostalgische handkracht deze 18e eeuwse sluis voor ons te bedienen. Aan Ada, Ronald en Andre de taak om zowel de Zaan als het Y te bedwingen.
De walploeg gaat via de NDSM pont naar de overkant. Onderweg helaas niets van de roeiboot gezien. Stevig doortrappen door Amsterdam en tussen de toeristen door naar RIC toe.
(Je hoeft niet op vakantie om de wereld te zien. De wereld komt gewoon naar Amsterdam.)
Met een sympathieke babbel naar binnen bij RIC (die de deuren goed dicht heeft om exoten buiten te houden.) Lekker de boot afwachten in de soos. Na de zoveelste roeiboot, zijn ze dat?, zakt de attentie wat weg. Volgens mij is die het zegt Rene, welnee, vind ik, kijk ze hebben witte shirts aan. Dat klopt niet. Klopt wel Andre en Ronald hebben zich in het zweet gewerkt en zich van de nodige kleding ontdaan. Raprap naar beneden en de boot naar het vlot roepen. We wisten niet zeker of we bij RIC naar binnen konden, als alternatief zouden we naast RIC wisselen. Dus de boot is "zoekende", waar ze moeten zijn. Komt goed, hoe het Y is gegaan, hebben jullie dat cruiseschip gezien? Ja ging goed wat spatwater gehad van puntgolven maar verder een moeiteloze oversteek.
Van een vlotte wissel á la 11steden is geen sprake. Maar we hebben ook geen eindtijd. De Amstel over naar Uithoorn, het is heerlijk rustig op het water en sturen is gewoon "rechtdoor". Tussentijds wil Rene wel graag met Riet (stuur) ruilen want zijn zitvlees is op. Steigertje zoeken, wisselen en weer verder over de Amstel met zijn landhuizen en nog steeds hier en daar groene oevers.. Bij Uithoorn zijn wij klaar (54 km vanaf vertrek) de eer voor de laatste 6,5 km is voor Ada, Andre en Ronald. Over de fraaie Kromme Mijdrecht naar Camping Het Groene Hart, onze slaapplek voor de nacht. Ergens tussen 16:00 en 17:00 komt de Jan van Gent aan. Zowaar volgens de planning.
Marja is er ook: bagage in de Hooiberghutten, boot leeg halen en netjes afmeren, omkleden en naar de Italiaan in Mijdrecht. 4 "man" in de auto en Riet, Andre en ik op de fiets. Mijdrecht is wat groter dan we dachten. Waar kan zo'n Italiaan nu zitten? Aan een "lokal" gevraagd maar veel schieten we er niet mee op. Hij gaat nooit naar de Italiaan. Mijn telefoon gaat. Het is mijn Ega "Jullie fietsen de verkeerde kant op. Hoe weet jij dat nu? Die "volg mij app" op je mobiel staat nog aan. Handig ding hoor zie precies waar je verkeerd ben." (So de ju, niet vergeten die app na de tocht er weer af te gooien. Ik hou van mijn vrouw maar ze hoeft echt niet alles te weten.)
De Italiaan is nu snel gevonden en er is ruimte genoeg voor ons zevental. De zaak is compleet leeg. Gelukkig blijkt dit niet aan de kwaliteit van het eten te liggen. Lekker eten, glaasje erbij en de 1e sterke verhalen van de dag rollen al over de tafel. Maar wel op tijd naar bed, we zijn toch wat moe.
Morgen mogen we uitslapen want de 1e sluis gaat pas om 9:00 open. Vertrek om 8:00 uur.
Ik slaap prima, ook al hebben we geen kachel gehuurd. Ja we zijn toch geen watjes?
Nee ik niet, maar ik heb dan ook de winterslaapzak van mijn zoon geleend, sokken, trainingsbroek en dubbele pyjama aan.
De zondag begint heerlijk mét zon maar ook een stevige wind. Alle "weer-app's" worden geraadpleegd. Windkracht 5 en dat is het maximum voor het Y, maar bij een verkeerde windrichting kan 4 al te veel zijn. Maar goed eerst maar eens bij het Y komen. We hebben 80 km in de planning staan en veel wind tegen. Met Ronald en Ada verder over de Kromme Mijdrecht naar Wilnis en de Oudhuizersluis passeren. De Kromme Mijdrecht is prachtig Ronald stuurt ons regelmatig in de luwte en even voor 9:00 zijn we bij de sluis. Dubbel rood, nog geen bediening. Maar eens bellen naar het mobiele nummer dat op het bord staat. Geen punt de sluiswachter komt eraan. Dit blijkt bij alle sluizen rond Vinkeveen te zijn. De sluiswachter is er niet permanent en moet eerst worden gebeld. Dat houdt op. Naar Wilnis. Als sterkste team mogen Ada, Ronald en Andre de Vinkeveense plas voor hun rekening nemen. Kortste route "recht over" wordt doorgenomen. Alternatieve route en de gevaren van aan lager wal geraken. Ze mogen op weg. Wij stevig op de pendalen want we moeten om de Vinkeveense plassen heen. Onderweg zien we dat de roeiers wind meehebben. Gunstig voor de snelheid als je goed met de golven mee kan glijden. De Jan van Gent is niet voor niets als marathon/11 stedenboot aangeschaft. Het komt goed.. Via een toeristische route koen we bij de Poostdijersluis. Met de Zynly app kunnen we zien dat de boot al op het 2e meer is. Maar er is nog tijd voor toilet, thee en koffie. De sluis wordt net geschut en staat aan onze kant open. Dat is mooi kan de boot er meteen in. Helaas, deuren gaan dicht en voordat de boot er is en is ook de sluiswachter verdwenen. "En hoe was het? Pjoe werken en vooral goed sturen. Blij met de tablet en de waterkaart want op het water zie je alleen maar groene walkant en echt niet waar je eraf kan. Wat water binnen maar de pomp krijgt het er meteen uit." Met Riet en Rene als roeiers heb ik nu de stuurbeurt over de Winkel. Prachtig kronkelend waterertje met ruimte riet en oude en nieuwe bebouwing. Sluis door en op naar Abcoude. Na een paar kilometer moet ik de roeiers waarschuwen voor een lage brug. "Dat wordt liggen. Nou doe nog platter dan plat en de buik in. We gaan er heel voorzichtig eronder door trekken." Dit is echt de laagste brug uit mijn roei-carrière. Met mijn hoofd naast de leuning van de stuurstoel "kruipen" we er onderdoor en hopen dat er geen auto overheen rijdt. (Ja je kan een brugwachter bellen maar dan lig je weer te wachten. Mooi niet voor deze expeditie.)
Dan weer verder over de Winkel. Ergens is vast nog een brug want met twee of drie tegelijk komen de motorjachten aan geprutteld. Niet altijd even bedachtzaam op lage roeiboten en ruim de bocht nemend komen ze ons tegemoet. Wie denkt dat je alleen op de Zaan of het Y gevaar loopt moet hier maar eens gaan roeien. De Winkel is niet overal even breed en door het riet worden we vaak pas laat gezien. Maar het komt goed. Na een tijdje komen we op de bredere Holendrecht. Krijgen letterlijk de "wind van voren". Het Abcoudermeer biedt geen enkele beschutting Riet en Rene kunnen volop aan de bak. Om 13:00 uur komen we bij de smalle doorvaart van Abcoude en is de brugwachter nog even met pauze tot 13:30. Geen walploeg te zien. Tja de doorvaart is zo'n 500 meter met een lage brug, maar 2,00 meter breed. Door het rood varen is even anders dan bij de brug van Kwadijk. Als je een tegenligger krijgt kan geen van beide achteruit. De walploeg komt eraan en gaat op de brug staan om ons erdoor te loodsen. "Nee hoor alles vrij kom maar". Nou ja behalve die uit de kluiten gegroeide zwaan. Goed af getraind gaat hij alle tuintjes af om te kijken of er iets lekkers te bedelen is.
Als stuur in een super smalle C2+ die alleen rechtop blijft doordat Riet de riemen naast de boot stabiel houdt. Soms letterlijk naast de boot omdat de riggers bijna de walkant raken. (Hier wonen vast ook Amsterdammers. Smal? Wel nee mijn bootje kan er nog bij hoor. Net geparkeerde fietsen bij het Centraal).
Rene duwt met de pikhaak de boot steeds naar het midden en ik peddel de boel vooruit. Niet echt een situatie waarbij je ruzie wil krijgen met een stevige zwaan die aan broodnijd leidt.
Ook dit komt goed en de Gein is voor Ronald, Ada en André.
Het is ook een hele mooie Gein, zowel voor de fiets als voor de boot een aanrader.
Bij de Diemertrekvaart een plekje zoeken om te wisselen. We hebben er al weer 39 km opzitten. Op naar RIC, onderweg komen enkele roeiboeten ons tegemoet. Sommigen met wel een erg fraaie slag, maar vast geen 43 km achter de rug. Bij RIC beraadslagen, nu de boot eruit al uit of nog eerst door en kijken hoe het bij het Y is. "Door" wint het, we gaan tegenover Nemo aanleggen en dan de situatie op het Y bekijken. Er zijn echter meer Amsterdammers die het Y willen bekijken en met moeite vinden we een plekje op de kop van een steiger om de roeiploeg uit te laten stappen. Afmeren kan niet en met zijn tweeën houden we de boot vast. De bikkelploeg komt even later terug. "Het kan. Zeker weten? We kunnen ook terug naar RIC en de andere door fietsen om de botenwagen ophalen. Zijn we nog eerder thuis dan doorgaan? Geen verborgen macho gedrag? Nee verzekeren Andre en Ada het kan." BB wal ligt redelijk uit wind, het is rustig op het Y en dan met een korte oversteek naar de sluis. Moet kunnen. Oké behouden vaart, we zien jullie aan de overkant."
Blijft toch spannend en vanaf de wal volgen we de Jan van Gent. Het is rommelig water maar boot en bemanning houden zich goed. Heel goed zelfs, want voordat wij bij de pont zijn en overgestoken liggen ze al voor de sluis te wachten op het schutten.
Het duurt wel even voordat de sluisdeuren open gaan en Ada er achter komt dat je echt moet wachten op groen licht want er komt heel wat "sport" uit de sluis voordat hij leeg is. Bij de Buikslotermeerbrug gaan we voor de wissel. Dankzij de hoge walkanten merk je hier niets van de wind. Wisselen en op naar Broek in Waterland. Vanaf hier is het bekend terrein. Op naar Broek in Waterland. Hé, lekker aan de riemen en opgelucht dat alles goed is gegaan. Bij het Havenrak zit de walploeg heerlijk op een steiger met bankje op ons te wachten. Maar de dag vordert en met nog 25 km te gaan besluiten we Zunderdorp en Monnickendam SB te laten liggen en over de trekvaart naar de Kloosterdijksluis te gaan.
Die heeft geen sluiswachter meer maar een verzoek knop op 1,5 meter hoogte. Kom daar maar eens bij vanuit je roeibootje.
Riet belt maar alvast naar de digitale sluiswachter maar dan lukt het Ada toch om de knop te bedienen. "Sesam open u" ze kunnen door. Weer goed gekomen. Hup naar de laatste wissel bij Ilpendam.
Ja een eitje Rene en Riet mogen het laatste stukje doen en ik geniet van een weg zakkende zon en het vooruitzicht dat ik niet meer hoef.
20:45 komen we bij de vereniging aan. Alles opruimen de Jan van Gent netjes oppoetsen en alle Duck tape verwijderen. (Wat plakt die tape zeg.)
Dan kunnen we aan de afhaal chinees die Marja voor ons opgehaald heeft.
We hebben het gehaald, met pijn in je vingers en een stalen kont maar met een tevreden gemoed.
Heerlijk over 14 dagen nog een keer. (Echt waar met Hemelvaart nog een keer.)
Cees de Groot
Alle ploeggenoten bedankt voor meedoen en inzet en het bestuur voor de medewerking én de wijze raadgeving.
Daardoor een geslaagde tocht.
When you subscribe to the blog, we will send you an e-mail when there are new updates on the site so you wouldn't miss them.
Reacties