De omgekeerde pannenkoekentocht
Verslag van alweer even geleden dat we jullie niet willen onthouden :-)
Woensdag 22 februari kwam het er toch van: de tocht door de Zeevangspolder.
Al eerder geprobeerd maar op de ochtend van de start helaas uitgesteld i.v.m. gebrek aan zonenergie, de +1 graden Celsius werd niet gehaald. Maar nu met een ruime +6, weinig wind (trouwens nog steeds geen zon) mochten we met Inge en Ronald de boot in.
Achtergrondinformatie voor de wat "jongere leden" (lees: leden die nog niet zo lang lid zijn ?). Dit was tot een 10 jaar geleden een klassieker in het roeitochtenprogramma van De Where. Maar helaas door gebrek aan bagger en rietsnijwerk was de roeitocht niet meer haalbaar. Tot Ronald vorig jaar de woensdagploeg "overhaalde" om het maar eens te proberen. De boot bij Middelie over de kano-overhaal en gewoon "gaan met die boot!". Wat werkzaamheden-hindernissen bij de spoorbrug konden net genomen worden en de tocht bleek weer haalbaar te zijn.
Ronald, niet vreemd van wat tegendraads denkwerk, had nog een verrassing. De tocht ging niet klassiek via Middelie, door de Zeevang naar Hobrede. Nu dus met de klok mee, eerst naar de Beemster en dan bij Hobrede de polder in. Oppassen bij de lage bruggen richting het einde van de Where. Tot de kano-overhaal na de brug van Hobrede.
Hup! de boten in en gaan. Met een extra stuurjas en een lekkere deken om de benen had ik de 1e stuurbeurt. Lekker hoor, weer eens ander water op dan de Purmerringvaart. Netjes bij de bruggen gebukt, onderdoor en tijdens het varen elkaar voorzien van "sterke waterverhalen". Zoals zo treffend is beschreven in Three Men in a Boat.
Bij de woonboten in de Beemsterringvaart, een les gegeven in het roeien met verkorte riemen (ja, ga daar als stuur een beetje peddelen in dat kouwe water). Na de versmalling weer de riemen breed uit en genieten van het water en de omgeving. Bij de voormalige "zwembadbrug" werden we gespot door de fotografe. "Jongens even netjes rechtop het is voor de camera".
Aan bakboord de hoge Beemsterringdijk met bomen. (Dat heb je niet veel in Nederland dijken met bomen.} Aan stuurboord het laaggelegen veengebied.
De kano-overhaal na Hobrede bleek in betere staat dan Ronald had geschetst. "Pas op bij het uitstappen voor die half verrotte planken." Afgezien van de nodige eendenstront, stond de steiger er goed bij. Oké die verrotte paal net voor de steiger, die nog maar net boven het water uitstak was een extra aandachtspunt. Maar alles goed, uitstappen en de andere boten volgden vlot. Alles "overhalen" en tijd voor een korte pauze.
Inge voorzag ons van meegebrachte warme chocolademelk en onderling werden de nodige versnaperingen gedeeld voor de nodige energie. Voordat we de boten ingingen gooide Ronald alle ploegen door elkaar en kregen wij de laatste instructies voor het vervolgen van de route door het veengebied met zijn verraderlijke slootjes en inhammen.
"Blijf in het midden, niet inhalen en gewoon alsmaar rechtdoor. Kom je vanzelf in Middelie."
Met priegel- en prutwerk de boten in het water en op dezelfde manier erin stappen. "He, lekker warm roeien en genieten van het nu geheel andere uitzicht." Nu roei je "door het landschap" in plaats dat je er overheen kijkt. Weilandjes met ganzen, sommige droog andere half onderwater. Af en toe dik water onder de kiel en een boot die meer naar de prut luistert dan naar het stuurtje.
"He jongens wat denken jullie van deze splitsing? Wat is hier het meeste rechtdoor?"
De andere boten zijn al uit zicht. (Geen kunst een rietkraag en je bent al verborgen.) Na gemeenschappelijk overleg is duidelijk dat iets naar bakboord de sloot veel breder doorloopt dan de stuurboord-optie. Lekker verder maar na een tijdje stopt de sloot bij een boerderij met megastal. Achter de boerderij en stal flitst af en toe een auto voorbij. Maar we zouden bij de spoorlijn moeten uitkomen. Even Google maps bekijken. Nou hier moeten we echt niet zijn. Terug en de afslag nemen. Bij de splitsing valt een paal op met een blauwe rand. Misschien een kanoroute?
We gaan verder, lekker roeien en proberen in het landschap iets terug te vinden van waar we zijn.
In de verte rijdt een trein en onze sloot loopt er schuin op aan. Maar welke zijsloot moet je in want er zullen niet veel spoorbruggen zijn en keren gaat in die zijslootjes niet lukken. Tja, naar bakboord de sloot in of onder de kabels van een voetpont door? Nou bakboord ziet er wel krap uit. Langs de veerpont dan maar. Ter geruststelling blijkt erna de voetpont een bordje half onderwater te staan. Wellicht bekend rechthoekig met rood wit en rood?
Heeft Ronald niks over gezegd en als het niet verboden is, is het toegestaan.
Dit blijkt te kloppen en regelmatig staan er palen met geverfde cirkels. Alleen jammer dat er naast blauw ook rode en gele cirkels op staan. We zitten op een kanoroute, alleen welke?
Daar is de spoorbrug. Ronald had ons al gewaarschuwd ga niet onder een spoorbrug door als er een trein over rijdt. Je weet nooit of iemand dan net het toilet doorspoelt. We hebben gelukkig ruim de tijd om drie treinen te laten passeren voordat de boot onder de brug door kan.
De opening is nog wat smaller gemaakt om ruimte te bieden voor kleunende schaatsers. (Inmiddels een achterhaalde voorziening.) Er rijden minstens drie treinen over de brug voordat wij eronder vandaan komen. Stuurboord uit is een duidelijk haakse bocht. Rechtuit een lekker breed roeiwater. Maar de kanopalen gaan naar rechts. Kleine "bootdiscussie" twee roeiers voor stuurboord uit en de kanoroute. Een roeier voor rechtuit, want dat had Ronald gezegd. Ja, daarom juist de bocht om! Uiteindelijk beslist de stuur, we volgen Ronald, rechtuit. Lekker heen en weer geroeid en aan het einde van deze sloot is zelfs een picknickplek. Tip voor wie wat langer door de Zeevang wil verblijven.
Bruggetje onderdoor, verder roeien en langzamerhand worden elementen in het landschap herkenbaar. Kijk het einde van de bebouwing van Middelie en meer naar stuurboord het gemaal van Kwadijk. Nu nog wat bochten werk en "kijk", roept de stuur, ik zie Gele Hesjes. Noch twee bochten en wat smal water en daar is de kano-overhaal van Middelie. Vrolijk worden wij verenigd en uit de boot geholpen. Ook de anderen hadden wat vertraging opgelopen. Reactie van Ronald: "Nou en hebben jullie niet lekker geroeid dan?" Na een grondige mix gaan de boten in het water en over de vertrouwde Purmerringvaart op weg naar de vereniging.
Hier blijkt ons, na het reinigen van de boten, een warm welkom te wachten met heerlijke soep én de traditionele pannenkoeken.
Tijdens het gemeenschappelijk genieten worden de verhalen van onderweg gevoegd bij de steeds sterker wordende verhalen van eerdere tochten en sluiten we af met een gemeenschappelijke opruim- en afwasactie.
Inge, Ronald en de anderen: hartelijk dank, het was een leuke tocht!
Misschien dat de tocht een nieuwe titel kan krijgen "Immer gerade aus" met een verwijzing naar de uitzending van Koot & Bie hoe je als verzetsdaad dat moest antwoorden op de vraag "Wo ist der bahnhof"
Tot de volgende keer
Cees de Roeier
When you subscribe to the blog, we will send you an e-mail when there are new updates on the site so you wouldn't miss them.
Reacties